دیانا فتحی که این روزها در ۲ نمایش «مرثیه ای برای یک دختر» و «دیابولیک: رومئو و ژولیت» به ایفای نقش می پردازد، فضای متفاوت این ۲ اثر را برای خود به عنوان بازیگر، جذاب دانست.
دیانا فتحی کارگردان و بازیگر جوان تئاتر که این روزها در نمایش «مرثیه ای برای یک دختر» به کارگردانی مازیار شهزاد دولتشاهی در سالن شماره ۲ تماشاخانه پالیز به ایفای نقش می پردازد، درباره این تجربه بازیگری به خبرنگار مهر گفت: کلا تجربه های متفاوت داشتن را دوست دارم. «مرثیه ای برای یک دختر» هم تجربه خیلی متفاوتی برای من است، اصولا دوست دارم که تجربه های متفاوت داشته باشم زیرا معتقدم که باید با تجربه های مختلف سلیقه مخاطب تغییر کند و تئاتر وظیفه ای جز این ندارد.

وی که در این نمایش ایفاگر نقش «پائولینا» است، درباره این تجربه خود توضیح داد: در خوانده اولیه متن قرار بود ۲ بازیگر زن در «مرثیه ای برای یک دختر» حضور داشته باشند و قرار بود من کاراکتری را بازی کنم که الان روزبه حصاری بازی می کند. بعد از چند بار خواندن تصمیم گرفتیم که یک بازیگر زن و مرد در نمایش حضور داشته باشند. واقعیت این است هر شبی که با نمایش «مرثیه ای برای یک دختر» روی صحنه می روم، برایم تجربه جدیدی است و نمی توانم بگویم که تمام زوایای نقش را می شناسم.

فتحی درباره فضای سوررئال موجود در «مرثیه ای برای یک دختر» و ارتباط مخاطب با این فضا، اظهار کرد: این فضا شبیه رویا و خواب است و برای من خواب و رویا بسیار جذاب است. من خیلی فضای بین تماشاگر و اجرا را در تئاتر دوست دارم و یکی از دغدغه های خودم به عنوان فردی فعال در تئاتر، است. اصولا در سیستم تئاتری حال حاضرمان به فضای بین تماشاگر و اجرا فکر نمی شود. گروه اجرایی متن را بارها خوانده و به آن واقفند ولی تماشاگر یک بار با متن مواجه می شود، گروه ها به این موضوع فکر نمی کنند که تماشاگر قرار است چقدر از متن و نمایش را درک کند.

وی ادامه داد: با بازخوردهایی که مخاطبان «مرثیه ای برای یک دختر» داشتند، بیشترین فضایی که با آن ارتباط برقرار شده همین فضای خواب و رویا بوده است.

این هنرمند جوان تئاتر که خود نیز به عنوان کارگردان آثاری را به صحنه برده است، با بیان اینکه بازیگری را خیلی بیشتر از کارگردانی دوست دارد، افزود: کارگردانی برایم رویاپردازی است به همین خاطر به سراغ سالن های کوچک می روم و خیلی آزمایش گونه حرکت کرده ام. ولی وقتی بازی می کنم، بازیگر هستم و خود را به دست کارگردان می سپارم. اجازه می دهم نقطه ها را کارگردان برایم مشخص کند و حدفاصل بین نقطه هایی را که کارگردان مشخص کرده به عنوان بازیگر پر می کنم.

فتحی درباره تجربه حضور خود در نمایش «دیابولیک: رومئو و ژولیت» به کارگردانی آتیلا پسیانی که این روزها در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر اجرا می شود، یادآور شد: من عاشق رویا پردازی هستم و کار کردن با آتیلا پسیانی همیشه رویای من بوده است. وقتی آتیلا پسیانی پیشنهاد بازی در نمایش را به من داد بسیار هیجان زده شدم زیرا کار کردن با او، در بازیگری من بسیار تأثیرگذار بود. بعد از تجربه کار با آتیلا پسیانی اعتماد به نفس بازی در نقش های دیگر را به دست آوردم و مدیون او هستم.

وی در پایان درباره مخاطبان تئاتر و وضعیت ارتباط آنها با آثار نمایشی، اظهار کرد: تجربه عجیبی در آلمان داشتم؛ در برلین گروهی تئاتری دیدیم که حتی برای یک تماشاگر نیز اثر خود را اجرا می کرد، این گروه معتقد است که کار خود را باید تمام و کمال حتی برای یک تماشاگر هم اجرا کرد زیرا آن تماشاگر انتخاب کرده که کار آنها را ببیند. در حال حاضر معیار سنجش تئاترها، فروش بالای آثار شده است و نمایشی که تماشاگر کمتری دارد برای دیدن انتخاب نمی شود در حالی که مخاطب باید نمایش های کم فروش را هم برای دیدن انتخاب کند.

https://www.mehrnews.com/news/4277437/