به گزارش سینماخبر : نشست اپرای نمایش «عشق و عقل و آدمی» امروز دوشنبه ۳۰ مرداد ماه سال جاری در موسسه آوای هنر با حضور امیر دژاکام کارگردان اثر، پرواز همای و اهالی رسانه برگزار شد.

برگزاری اولین اپرای ایرانی با 11 خواننده

در ابتدای نشست؛ پرواز همای گفت: این اثر یک اپرای واقعی است که بر صحنه می‌رود. این نخستین اپرای ایرانی است که به شکل موزیکال با تکنیک‌های واقعی اپرا اجرا می‌شود. اپرا همانند یک سمفونی و دیگر قطعات موسیقی است و در دنیا یک قواعدی برای نوشتن آن وجود دارد. این اثر ترکیبی از نمایش، موسیقی و ادبیات است که پیش درآمد و داستان خودش را دارد. شخصیت‌های اثر همگی اساطیری و واقعی هستند و خود اثر پیرامون جنگ میان عقل و عشق در زندگی انسان است که در جریان این اپرا از تولد انسان تا زمان مرگ به تصویر کشیده شده است.

عشق در اثر، برای انسان شرط می‌گذارد و عقل، انسان را مدام از آن راه دور می‌کند. عقل سه بخش دارد، عقلی که انسان را پند می‌دهد، عقلی که خود عاشق است و عقلی که عشق را قبول نمی‌کند. عشق هم سه قسم است؛ عشق آسمانی، عشق زمینی و عشق مادر. ما اهالی موسیقی بسیاری را در این اثر از سبک کلاسیک در کنار هم جمع کرده‌ایم و بازیگران بسیاری هم از سن کودکی تا پیری در این اپرا حضور دارند.

وی افزود: من و 10 خواننده دیگر در این اثر حضور داریم. من خودم نقش آدم، یلدا عباسی نقش عشق جاودان، پریسا دلفانی نقش عشق زمینی، فرشاد فولادوند نقش عقل جوان، فرشاد رستمی نقش عقل پیر، محمدحسین صفری نقش عقل پدر را بازی می‌کنند و خواننده‌های دیگر و اهالی دیگر هنر نیز اثر را حمایت می‌کنند.

همای در خصوص طراحی پروژه بیان کرد: نویسندگی کار و طراحی آن با خود من بوده است. این اثر دو بخش دارد یکی خواندن دو شعر باز باران» است و یک بخش دیگر هم خواندن اشعار لری. ویژگی اپرای ما این است که؛ در لابه‌لای اپرا، از موسیقی‌های محلی، گیلانی، لری، کردی و آذربایجانی هم استفاده شده است. ما این اثر را در ۱۶ شهریور ماه سال جاری تا پایان ماه در فضای باز کاخ نیاوران بر صحنه می‌بریم و اگر با استقبال خوب و کیفیت عالی مواجه شویم به احتمال قوی در آذرماه هم اجرا می‌کنیم.

همای همچنین پیرامون نبود چهره در اثر خود خاطرنشان کرد: چهره‌ها متخصص این کار نیستند بلکه در کار خود تخصص دارند. ممکن است که حضور آن ها بر فروش تاثیر بگذارد ولی در کیفیت اثر منفی دارد.

پرواز همای در ادامه در خصوص اهمیت اپرا در جامعه ایران گفت: همه تلاش می‌کنند که اپرا در ایران شکل بگیرد. اپرا قواعد خودش را دارد که یا شعر و داستان آن توسط خود فرد نوشته و طراحی می‌شود و یا یک فرد دیگری آن را می‌نویسد و شخص دیگری نیز آن را بر صحنه می‌برد. من معتقد هستم که این اثر، اولین اپرای ایرانی است که در ایران اجرا می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: از آنجایی که این سبک از موسیقی تخصص ما نیست در کشورمان کمتر با اپرا مواجه می‌شویم. در 10 سال گذشته جوان‌هایی بودند که به کشورهای اروپایی می‌رفتند اپرا را در آنجا می‌آموختند و بعد از بازگشت به ایران سعی در آموزش و اجرای آن داشته‌اند همانند هادی قضات. ما ممکن است که در مقوله‌های دیگر از جمله تئاتر پیش قدم باشیم ولی در اپرا بسیار ضعیف هستیم. اپرا در ایران هنوز کامل شکل نگرفته است و آن هم به دلیل محدودیت‌هایی است که در موسیقی ایران با آن مواجه هستیم.

همای افزود: ما باید توجه کنیم که این بخش از موسیقی که هنرهای نمایشی در آن وجود دارد همگی جزئی از خود موسیقی هستند و این طور نبوده که برای جذب مخاطب از هنرهای نمایشی و تصویر استفاده کنیم حتی تعزیه هم یک نوع اپرا است. متاسفانه ما تاکنون موضعی را که هنرمندان نسبت به مسائل مذهبی داشتند درک نکردیم و همیشه مسائل مذهبی مقابل مسائل هنری بود و ما نتوانستیم در این زمینه ‌ا رشد کنیم در صورتی که می‌توانسیم اپرا را به کمال برسانیم.

دژاکام در مقام کارگردان گفت: کارگردانی این اثر یک تجربه متفاوت و البته سخت بود. هنرهای تجسمی در جهان شکل‌های گوناگونی دارد و در قالب‌های متفاوتی تجلی پیدا می‌کند. بعضی‌ها همانند تلویزیون و رادیو با واسطه هستند و برخی هم همانند تئاتر، اپرا و نمایش‌های تخت حوضی هستند که همه اینها در طول زمان‌های مختلف باز تعریف شدند. هنرمندان باید زمانی که این آثار را باز تعریف می‌کنند به تاثیر این تعاریف بر ذهن و عقل مخاطب توجه کنند اگر این طور باشد قطعا عملکرد موفقی خواهند داشت.

وی در پایان نشست بیان کرد: اپرا عواطف را بیان می‌کند و داستان از طریق موسیقی و تحرک و فعالیت بازیگر زنده است. من تخصصی در زمینه موسیقی ندارم و از موضع هنرهای نمایشی به موسیقی نگاه می‌کنم. این اثر تجربه متفاوتی برای من است که یک نظم و تناسب پیچیده‌ای دارد. نت‌های کوچکی که در کنار هم ملودی را تشکیل داده‌اند.

http://www.cinemakhabar.ir/

هوشنگ توکلی گفت: دولت و نهادهای مربوط باید دست از تصدی گری در جامعه هنری بردارند و دست نیروهای اجرایی را باز بگذارند.

دولت دست از تصدی‌گری بر جامعه هنری بردارد

هوشنگ توکلی در گفت وگو با خبرنگار سینماخبر در خصوص وضعیت کنونی هنر و اولویت های مسئولان هنری ایران گفت:در طی سی و چند سال گذشته مدیران فرهنگی ما در سطح کلان، به ایجاد یک ساز و کار درست و طولانی مدت برای استفاده از پتانسیل موجود در جامعه فکر نکرده اند.

این بازیگر ادامه داد: در دهه های گذشته مثل دهه شصت و یا هفتاد مجموعه فعالین عرصه هنری ایران تعداد بسیار محدودی بودند؛ به همین دلیل ساز و کار و سیستم موجود در آن زمان میتوانست پاسخگوی توانایی‌ها و استعدادهای این گروه از هنرمندان باشد ولی امروزه تعداد فعالین عرصه فرهنگی بسیار بیشتر از آن زمان است و سازوکار گذشته نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای آنها باشد.

وی در خصوص استعدادهای نوپا جامعه هنری ایران افزود: جامعه هنری ایران با تعداد بسیار زیادی متقاضی که از استعداد و انگیزه بسیار زیادی برخوردارند، رو به رو است. این نیروها اکثرا دارای تحصیلات مرتبط با رشته های هنر هستند و در سراسر ایران در تمام استانها و شهرها قرار دارند. میتوان گفت تعداد این متقاضیان با استعداد جامعه هنری ایران امروزه به حدود دو میلیون نفر رسیده است و متاسفانه هیچ مدیریتی برای استفاده از این جوانان وجود ندارد.

هوشنگ توکلی تصریح کرد: هنگامی که از مدیریت مسئولان هنری صحبت می‌کنیم تنها وزارت خانه و یا دولت را مخاطب قرار نمی‌دهیم بلکه سازمانها و ارگانهای دیگری نیز باید در این زمینه یک هم اندیشی و همکاری داشته باشند تا بتوان به موفقیت جامعه هنری ایران امیدوار بود. خود صدا و سیما و رادیو و تلویزیون نیز با توجه به امکانات و ساختارهایی که دارند می‌توانند در این عرصه بسیار مفید واقع شوند و در مدیریت و سازماندهی نیروی انسانی کمک کنند.

این فعال فرهنگی گفت: چون در مدیریتهای قبلی و تا به امروز این آینده نگری و توجه به نیروهای جوان وجود نداشته است این مشکل همواره بر روی میز مسئولان قرار داشته است و می‌توان گفت امروزه به مهمترین مشکل جامعه هنر ایران تبدیل شده است.

این بازیگر و کارگردان در پایان اظهار داشت: امروزه مشکل سینمای ایران نبود فیلمنامه یا امکانات و زیرساختهای سخت افزاری نیست، بلکه استفاده نکردن از ظرفیتهای موجود در جامعه است. امیدواریم سیستم‌های بالاتر دست نیروهای اجرایی را باز بگذارند و دولت از تصدی گری که همواره بر جامعه هنری داشته است دست بردارد تا بتوان به ایجاد یک شورا و کارگروه فرهنگی برای استفاده ازهمه نیروهای موجود در جامعه امیدوار بود.

http://www.cinemakhabar.ir/