خبرگزاری مهر – گروه هنر- عطیه مؤذن: سیاوش عقدایی بیشتر با اجرای برنامه‌های علمی و این اواخر هم مسابقه شناخته می‌شد و حالا مدتی است برنامه‌ای شبانه با نام «دست در دست» را در شبکه دو بر عهده دارد که در آیتم‌های مختلفی گفتگوهایی با هنرمندان و خیرین روی آنتن می‌برد.
عقدایی سال‌ها در رادیو اجرا می‌کرد و از سال ۹۶ با برنامه رمضانی «ماه و ماهی» شبکه یک سیما به تلویزیون کوچ کرد. او پس از آن اجرا و ساخت برنامه‌های علمی را که پیش از این در رادیو بر عهده داشت در تلویزیون هم دنبال کرد و «اشعه ایکس» از جمله این برنامه‌ها بود که در سه فصل روی آنتن رفت. بعد از آن هم اجرای یک مسابقه به صورت زنده با نام «سبقت» بر عهده گرفت و حالا چند ماهی است که با اجرای برنامه خودمانی‌تر «دست در دست» در شبکه دو دیده می‌شود.
برای اجرای این برنامه هم کمی از لحن و ادبیات رسمی و جدی خود که پیش از این بیشتر در برنامه‌های علمی استفاده می‌کرد کاسته است و با فضای صمیمانه‌تری برنامه را اجرا می‌کند. وی بعد از سه فصل اجرای برنامه درباره اجرا، مجریان تلویزیون، برنامه‌های مهمان محور و احترام به مهمان سخن گفت.
سیاوش عقدایی همزمان با اجرای این برنامه که تاکنون سه فصل از آن روی آنتن رفته است و عوامل در تدارک تولید فصل چهارم آن برای تابستان هستند.
گفتگوی خبرگزاری مهر با وی را در زیر می‌خوانید:
* حدود سه فصل است که برنامه «دست در دست» را اجرا می‌کنید و تولید و پخش آن هنوز ادامه دارد. با اینکه این سال‌ها بیشتر در برنامه‌های علمی حضور داشتید اما چرا «دست در دست» بیشتر دیده شد؟
ابتدا فکر می‌کردم چه کسی ساعت ۲۳:۳۰ شب شبکه دو را می‌بیند که حالا من بخواهم از شبکه یک به شبکه دو مهاجرت کنم اما بیشتر از ۱۰ برنامه از «دست در دست» نگذشته بود که خودم بازخوردها را دیدم و جا خوردم و فکر می‌کنم مجموعه تجربه‌هایی که من در شبکه یک داشتم با این برنامه برابری می‌کند. البته شاید به این شکل گفتن بی‌انصافی باشد ولی این برنامه خیلی بیشتر از آنچه فکر می‌کردم دیده شد. خیلی عجیب بود که مردم اجرای مرا دیدند و دوست داشتند چون من اجرای خیلی شکسته‌ای ندارم. به هر حال من یک برنامه ساز علمی هستم و ادبیات شکسته‌ای ندارم. همه ما نگران بودیم که شاید مردم انتظار داشته باشند خیلی با ادبیات شکسته‌تر میزبانی شود و این برای من موهبت بود که مردم اجرا را پذیرفتند.
مجری تلویزیون مانکن نیست/ زمانی به خاطر فالوور پایین بیکار شدم!
* به ویژه که همانطور که خودتان اشاره کردید شما بیشتر در فضای برنامه‌های علمی و این اواخر مسابقه اجرا کرده‌اید این برنامه برای خودتان چالش جدیدی محسوب می‌شد؟
تمام برنامه‌هایی که به غیر از برنامه‌های علمی اجرا کرده‌ام برایم چالش‌برانگیز بوده است و اینجا هم قطعاً چالش داشت و حتی به نظرم غیر از چالش محبت و اعتماد مدیران شبکه دو را هم در برداشت. به هر حال آن‌ها برای یک برنامه شب‌نشینی روی مجری‌ای به اجماع رسیدند که بیشتر برنامه علمی داشته است و نتیجه گرفتند که او می‌تواند.
* چقدر در این روند تغییر کردید مثلاً ادبیات شکسته‌ای که به قول خودتان نداشتید چقدر در این گفتگوهای خودمانی و مدل شب‌نشینی عوض شد؟
ابتدا این را بگویم من خودم اهل رفاقت و رفیق و شب‌نشینی هستم و سعی کردم روی همان بعد از شخصیت خودم تمرکز کنم. دوم اینکه من هیچ جا از اصول ادبی خود کنار نکشیدم، لحن و ادبیاتم را شکسته‌تر کردم و برایم چالش بود و سعی کردم به لحن طرف مقابل نزدیک شوم ولی به زبان خیانت نکردم، همان گونه که همیشه بوده‌ام.
* البته به نظرم باز هم روی لحن و ادبیات رسمی خودتان حساس هستید.
ببینید هر مجری‌ای ممکن است بگوید بعد از خدا شهرت خود را مدیون یکی از مؤلفه‌های تیپ، دانش، چهره و… است. من خودم معتقدم بخش قابل توجهی از شناخته شدنم به خاطر ادبیات فارسی است به دلیل اینکه توانسته‌ام درست و خوب حرف بزنم.
* چقدر این تمرکز روی ادبیات فارسی به پیشینه اجرای رادیویی برمی‌گردد؟
به نظرم بیشتر به دلیل پیشینه خانوادگی است. پدر من از چهره‌های تأثیرگذار دنیای ادبیات فارسی است و ما را با ادبیات بزرگ کرده است. «شرح غزلیات سعدی» از آثار مهم ادبیات فارسی از کتاب‌های پدرم تورج عقدایی است، مادرم هم مدرس ادبیات است و در خانواده ما فقط من مهندسی خوانده‌ام.
* بیشتر گفتگوهای شما در برنامه با هنرمندان بود این گپ و گفت های هنری نیازی به پژوهش هم داشت؟
اساس موضوع که همین پژوهش بوده است، با این حال ما همانطور که با ادبیات بزرگ شدیم با هنر هم در ارتباط بودیم. من از ۱۰ سالگی به صورت نیمه حرفه‌ای و از حدود ۱۷ سالگی به شکل حرفه‌ای به هنر موسیقی و تئاتر هم مشغول بوده‌ام یعنی اگر برنامه ساز علمی نبودم حتماً در حوزه هنری برنامه سازی و اجرا می‌کردم.
https://www.mehrnews.com/service/Art